De laatste loodjes

De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze wel eens..

Niet dat ik het hier ongelofelijk zwaar heb gehad alhoewel het me best zwaar bel om 6 dagen in de week te werken, waarvan 2 van 9 tot 19.30 uur en de rest van 08.30 tot 17.30.
Maar ik heb het over het feit dat ik een hele leuke en gezellige tijd hier heb gehad.
Nur en haar gezin hebben mij echt in hun gezin opgenomen en van Suu abla (zus) ben ik gepromoveerd naar Suu Teyze (tante) voor Lucas Ege.

Daarnaast een goede band kunnen opbouwen met Soner en zijn familie, maar daar zit ook een keerzijde aan namelijk:
Gistermiddag waren Döne en ik gezellig naar de bioscoop in ene werd Döne gebeld en moesten we zo snel mogelijk weg en ik moest haar scooter naar huis brengen ik had geen idee waar het over ging het ging mij allemaal veel te snel.
Toen ik thuis was eerst gekeken of Soner thuis was, maar zag hem niet toen heel toevallig toen ik weer buiten stond kwamen Soner en Kazim samen aan. Zij keken raar op, want ik was toch met Döne in de bios en wat deed ik hier alleen met haar scooter? Ik het verhaal uitleggen en ook zij snapte er niets van dus Kazim was al een beetje boos dat zij mij alleen had achter gelaten. Hij heeft haar toen gebeld en zo kwamen wij er achter dat er iets met het gezin van Selvi (nicht van Soner zus van Kazim) was.
De rest van de dag hebben we in het ziekenhuis doorgebracht met alleen maar mensen in paniek en huilend om ons heen. Het is al verwarrend als je de taal (lees: accent) goed begrijp, dus voor mij was het totaal niet te begrijpen.
Inmiddels had Soner mij duidelijk gemaakt dat het om Müjdat ging er was iets met gas en boem. Oké, maar waar was Selvi? Waar waren de kinderen?
Cemre (de jongste van Selvi en Müjdat) inmiddels gevonden die zat in de wachtkamer.
Tijdens het wachten werd me gevraagd of ik op de kinderen wilde passen ja oké prima zo lang ik iets voor ze kan doen graag.

Na een hele lange tijd wachten heb ik eindelijk aan Soner kunnen vragen op een rustig moment, want ook hij zag er uit alsof hij een geest had gezien wat er nou allemaal aan de hand was?

Müjdat werkt op een eigen terrein en zit in de schroot daar verdiend hij aardig wat geld mee ook repareert hij oude en nieuwe scooters en witgoed enz.
Normaal gesproken is Selvi daar ook samen met Cemre en Hatice, maar dit keer was Hatice zwemmen met een vriendin en waren alleen Selvi en Cemre daar ook.
Er staan daar blijkbaar gasflessen en aangezien het zo enorm warm is hier is er zondag 1 van ontploft en moet Müjdat ervoor hebben gestaan, want sorry voor de details, maar zijn been/knie is gebroken meerdere scheuren in zijn gezicht en armen en zijn buik was open met naar het schijnt zijn ingewanden naar buiten kwamen.
Hij is natuurlijk met spoed naar het ziekenhuis gebracht en terwijl ze daarmee bezig waren dreigde er nog een ontploffing.
Het was een heftige dag en Selvi verkeerde natuurlijk in shock de jongste Cemre ging het gek genoeg goed mee.

Vanmorgen werd ik wakker en vertelde Soner dat er een probleem was er was niemand die op de meiden kon passen of ik dat wilde doen. Ja prima, maar ik moet ook bij Nur oppassen hoe gaan we dat aanpakken dan? Het antwoord was vragen of ik nu al vrij kon hebben in plaats van woensdag pas. Ik heb het gevraagd, maar het is echt nodig mij daar te hebben, maar de meiden konden wel daar komen als ik dat oké vond. Ik vond het goed, want heb ook met de meisjes te doen het resultaat was alleen wel dat ik dus Lucas had om op te passen dat is al een hele klus, maar nu ook een 2,5 jaar oude Cemre en een 8 jaar oude Hatice.
Dan heb ik nog geluk dat Hatice heel erg slim en behulpzaam is en zij paste af en toe een beetje op Cemre, zodat ik goed op Lucas kon letten of eten voor ze kon maken. Normaal heb ik altijd wel even pauze aangezien Lucas dan slaapt, maar nu was het door gaan en door gaan.

Na het werk naar huis gegaan om daarna gelijk door te gaan naar het ziekenhuis.
In het ziekenhuis werd besloten dat de meiden bij Soner en mij zouden slapen deze avond en dat is helemaal goed natuurlijk, maar hier kwam het aller moeilijkste gedeelte.
De meiden besefte nu denk ik pas wat er met papa aan de hand was en beide bleven ze maar huilen. Nooit van me leven heb ik het zo zwaar gehad wat was dit zielig zeg en ze mistte papa en mama natuurlijk ook en Cemre die maar huilend om Hatice vroeg toen Cemre onder de douche werd gestopt. Nadat ik Hatice had kunnen laten stoppen met huilen en Hatice Cemre kon laten stoppen met huilen was de rust weer terug gekeerd in ons huis, maar ik ben bek af en vol emoties ik moest mijzelf in houden niet ook te gaan huilen zo erg mijn hart kan echt breken van zulk soort dingen.

Ik moet morgen nog werken bij Nur en daarna had ik mezelf beloofd lekker naar het strand te gaan want had ik wel verdiend na al die weken zoveel uur werken, maar dat zal niet door gaan ik ben er voor deze meisjes en zal ze de rest van de week onder mijn hoede nemen.

Vergeet het nog te zeggen, maar hoe Hatice zich vandaag heeft gedragen is zo volwassen ze heeft zich groot gehouden voor haar zusje ze is sterk gebleven voor haar zusje en ze heeft voor haar gezorgd en ze is pas 8 hè . . Zij doet mij denken aan mijn zus en daar kunnen Cemre en ik dus trots op zijn!

Fijne avond!